Deuteronomium 31:6
Deuteronomium 31:6
Wees vastberaden en standvastig. Er is geen enkele reden om bang voor hen te zijn, want het is de HEER, uw God, die met u meegaat. Hij zal niet van uw zijde wijken en u niet verlaten.’
Afgelopen week startte de week wat lastiger. Ik zou namelijk bezig met het maken van een rapport voor Sponsorship Department. ’s Ochtends kwam Florence, dus ik dacht dit gaat de goeie kant op. Helaas was dit niet het geval. Florence voelde zich namelijk nog steeds niet helemaal goed na de bevalling en zou thuis bezig met het rapport. Dit betekend dat ik op dit moment niet zo heel erg veel kon doen. Het bijzonder was dat Karin tegen hetzelfde probleem aanliep.
Ondanks dat de week wat lastiger begon, verliep alles toch weer anders. Afgelopen dinsdag ben ik met Karin, Mama Lambert en Prince naar de community in Runda geweest. Hebben het land bekeken en tijd gespendeerd met deze prachtige mensen! Het is zo bijzonder als mensen je herkennen en zeggen: ‘’onze dochter is weer terug’’. Gevolgd door een dikke knuffel. Wat kan ik hier intens van genieten! Het was voor hen lastiger dit jaar om met hun land bezig te zijn vanwege het slechte regenseizoen. Normaal gesproken regent het hier dag in dag uit. Dit jaar was dat helaas niet het geval. Het regenseizoen loopt normaal tot eind mei, maar in de 2 weken dat ik hier ben heeft het nog maar heel weinig geregend. Maar ondanks dit zijn deze mensen God aan het prijzen aan de kant van de weg! Karin heeft een stukje uit de Bijbel gedeeld en daarna hebben we weer samen gezongen en gedanst (jaja, ik kwam er niet onderuit….). Na dit moment hebben we nog 2 vrouwen bezocht die vorige jaar (van de kerk van Karin) 2 koeien hebben ontvangen. Wat ons opviel was dat de koeien ergens anders waren ondergebracht. De ene koe werd, op de plek van stalling, niet goed verzorgd. Stal was niet schoon en de koe had (op dat moment) niets te eten. De andere koe stond bij een dochter van de vrouw en deze koe werd erg goed verzorgd. Schone stalling en genoeg voer. Wat een verschil! Karin was blij dat ze de kans heeft gekregen om hier te kijken en op dit moment zijn ze aan het kijken of ze iets anders kunnen regelen voor de andere koe. Het was een erg lange, maar ook een leuke en leerzame dag.
Deze woensdag heb ik wat dingen geregeld voor de jongerenreis in juli. ’s Ochtends ben ik naar het Compassion kantoor geweest en heb ik samen met John (van Compassion Rwanda) 2 dagen voor de groep ingepland. Ook hoorde ik deze ochtend dat Janice (een vrouw uit Engeland die ik de week ervoor had ontmoet) weer terug zou komen naar Kigali, omdat ze niet zo lekker in haar vel zat. Had deze week al wat emailcontact met haar gehad, maar had niet door dat ze zo snel weer terug zou komen. ’s Middags zijn Karin en ik mee geweest om haar op te halen van het vliegveld. Ze vond het erg fijn dat we haar kwamen ophalen. ’s Middags en ’s avonds hebben we veel met haar gepraat en samen met haar gegeten.
Donderdag moest Karin nog even de stad in om wat dingetjes op te halen. Janice en ik zijn met haar mee geweest. Was voor Janice ook even fijn om haar gedachten te verzetten. Vlak voor ze weg ging ’s middags vertelde ze ons ook dat ze het zo fijn vond dat we haar hadden opgevangen en zich al weer veel beter voelde.
Vrijdag ben ik met Prince en Xavier naar Byumba geweest. Hier is een community wat voornamelijk bestaat uit vluchtelingen uit Congo. Dit is geen Solace Community. Ze zijn door een dominee vanuit de streek om hulp gevraagd. Solace heeft daarom besloten om jonge mensen daar heen te sturen om voornamelijk het evangelie te brengen. Op dit moment willen ze zich niet te veel hier in mengen, omdat deze community een onderdeel is van de lokale kerk. Het doel van Solace is om deze mensen troost te brengen door middel van het evangelie en door jonge mensen te sturen. Onderweg werd ik door Xavier en Prince uitgedaagd om iets te delen vanuit de Bijbel. Heb hier een tijdje over nagedacht, maar vind het nogal lastig om zo vanuit het niets iets te verzinnen. Heb tegen ze gezegd dat ze een beetje geduld met me moesten hebben en dat ik moet wennen aan de Rwandese manier van ‘’spreken’’ of dingen delen vanuit de Bijbel. Vind het wel prettig om wat tijd te hebben om voor te bereiden. Dit was prima en we spraken af dat ik me alleen zou voorstellen, maar je voelt het waarschijnlijk wel aankomen…. Het bleef namelijk niet alleen bij voorstellen. Tijdens de worship vroeg Xavier mij of ik wilde bidden aan het eind van de dienst… Dus… “Is it okay if I pray in Dutch?’’ was mijn vraag. Natuurlijk!! Dus ik aan het einde van deze dienst bidden voor deze vrouwen. Bleek dat dit nog niet het eind was, maar een gebed tussendoor. Dus daarna moest ik nog een keer bidden! Maar natuurlijk mocht dit weer in ‘’Dutch’’ gelukkig. Heb ook vandaag weer ontzettend genoten. Vlak voor we weg gingen kreeg ik door een meisje een papiertje in mijn hand gedrukt waarop stond: ‘’Mijn naam is Janet. Ik hou van je en zal dat blijven doen. Dank je wel en goeie reis.’’ Zo lief! Op de weg terug hebben we in een stadje vlakbij Bjumba nog wat gegeten en toen was het tijd om onze terugreis te hervatten. We waren nog geen 20 onderweg, toen we werden gestopt door de politie. Ruitenwissers werden gecontroleerd, net als alle lichten. Het duurde maar en het duurde maar en alle gesprekken waar natuurlijk in Kinyarwanda. Ik had al in de gaten dat er iets aan de hand was, maar begreep niet wat er was. Op een gegeven moment draaide Prince de bus om en reden we weer terug richting het stadje vlakbij Bjumba. Ik meerdere malen gevraagd wat er aan de hand was, maar het enige wat ik te zien kreeg was een grijns en de mededeling dat ze van de community wilden dat we terug komen. Later besloot Prince me toch te vertellen wat er was en bleek dat het achteruitrijlampje het niet meer deed en ze weer terug moesten om de boete meteen te betalen bij de bank, omdat we anders niet verder mochten rijden. Toen we uiteindelijk weer terug kwamen bij de politie duurde het weer 2 lang 2 breed voor we verder konden rijden. Lange, maar gezellig dag!
En toen was het weekend! Wat ga je dan doen? ’s Ochtends met Karin besloten om de stad in te gaan en dingen te gaan verkennen. Het is erg fijn om iemand bij je te hebben om de boel te verkennen! Later op de dag afgesproken met Chris en hebben samen een gezellige dag met elkaar gehad.
Zondag mochten Karin en ik mee naar een bruiloft. Wij dachten (als Europeanen) laten we maar zorgen dat we op tijd klaar staan. Zo zaten we al klaar om half 9. Maar nergens een teken van Jean. Dus wat nu? Karin besloot Jean te bellen en het moment dat hij opnam vertelde hij ons dat hij onderweg was. Dit duurde ook nog ruim een uur, omdat er een marathon in de stad bleek te zijn en ze nergens met de auto langs konden. Dus tegen half 11 was Jean pas hier bij Solace. En hij zag er niet uit om naar een bruiloft te gaan… Omdat we ’s ochtends niet naar de kerk waren geweest besloot Jean om met ons een stukje te lezen, wat uiteindelijk geleid werd en waar we een stukje van Jean getuigenis mochten horen. Heel erg bijzonder! Hierna hebben we nog samen met elkaar gebeden. Daarna was het pas tijd om naar de bruiloft te gaan. Jean ging naar huis om zich om te kleden en Viviane (zijn vrouw) op te halen en daarna kwam hij terug om ons op te halen. Het was ongeveer 40 minuten rijden naar Nyamata. Een Solace Community waar ook een gebouw staat die gehuurd kan worden voor bruiloften. Om 2 uur begon de bruiloftsdienst en die duurde maar 1 uur! Ze waren allemaal erg verbaasd! Anders duurt zo’n dienst wel ruim 2 uur. Daarna begon het wachten…. Het bruidspaar ging op weg om foto’s te laten maken. Dit wachten duurde wel bijna 3 uur.. en dan zit je ook nog in de warme zon. Meestal vind ik het niet zo erg om te wachten, maar op een gegeven moment werd ik het toch wel een beetje zat. Gelukkig kwam het bruidspaar op dat moment terug voor de receptie. Hier werd erg veel gepraat door de families van de bruid en bruidegom. Er was een jongen die alles leidde en ervoor zorgden dat alles volgen het protocol verliep. Daarna was het tijd om cadeau’s te geven voor allerlei verschillende groepen en dat was ook het moment dat het was afgelopen. Ondanks dat ik niet alles begreep en kon verstaan, was het erg bijzonder om een keer een bruiloft mee te maken.
Wat begon als een lastige start liep uiteindelijk uit in een vrij volle en drukke week.Vind het zo bijzonder om te zien hoe God alles op mijn pad leidt! Soms voelt het op dat moment niet zo, maar Hij leid mij en zal mij nooit verlaten!
Liefs, Anisa
